از تــــــنـــــهـــــایــــــی گـــــریــــــزی نـــــیــــســــتـــــــــ . . . !

بـــــــــگــــذار آغــــــوشـــــم بـــــــرای هـــــمــــــیــــشــــــه یــــــخ بــــــــزنــــــــد . . . !

نــــــــمـــــی خــــــــواهـــــــــم . . . !

کــــــســــی شـــــال گــــــردن اضـــــافـــــی اش را . . . !

دور گــــــردن آدم بـــــــرفـــــــی احــــــســــــــاس مـــــــــن بــــــیــــــانــــــدازد . . . !

پر كن پیاله را ،

كاین آب آتشین،        

دیریست ره به حال خرابم نمی‌برد.

    این جامها كه در پی هم می‌شود تهی...

    دریای آتشست كه ریزم به كام خویش،

    گرداب می‌رباید و آبم نمی‌برد.

من با سمند سركش و جادویی شراب

تا بیكران عالم پندار رفته‌ام :

 تا دشت پرستاره اندیشه‌های گرم...

 تا مرز ناشناخته مرگ و زندگی...

 تا كوچه‌باغ خاطره‌های گریز پا...

 تا شهر یادها...

دیگر شراب هم،    

جز تا كنار بستر خوابم نمی‌برد!

هان ای عقاب عشق....

از اوج قله‌های مه الود دور دست،

پرواز كن به دشت غم‌انگیز عمر من،

آنجا ببر مرا كه شرابم نمی‌برد.

    آن بی‌ستاره‌ام كه عقابم نمی‌برد!

    در راه زندگی...

    با این همه تلاش و تمنا و تشنگی،

    با اینكه ناله می‌كشم از دل كه : آب !  آب !

    دیگر فریب هم به سرابم نمی‌برد.

پر كن پیاله را... پركن پیاله را .......

 

در آغوشـم کـ ِ مۓ گیــرۓ

آنقــَــَدر آرام مۓ شوم

کـ ِ فـَـراموش مۓ کنم

بـایـ ـد نفس بکشم ...

اشتباه کردم قلبم را به تو دادم ، دل بستم به تو و عهد عشق را با تو بستم
اشتباه کردم آن روز که به تو گفتم به قلب من خوش آمدی
اشتباه کردم اسیرت شدم ، دلتنگت شدم و به انتظار تو نشستم .
بگذار چند روزی بگذرد و بعد قلبم را زیر پاهایت له کن، مرا از یاد ببر و فراموش کن.
چه زمانه بی وفایی شده ، قلب من چه ساده و تنها شده.
اشتباه کردم که برایت از عشق گفتم ، چه با شور و شوق گوش میکردی حرفهایم را و میگفتی حرفهایم شیرین است ، صدایم دلنشین است.
چه با اراده فریاد زدی که دوستم داری ، پس کجاست آن قلب مهربانت؟
اشتباه کردم رویای شیرین عشق را در خیالم با تو دیدم ، و عکس تو را در کنار عکس خودم نقاشی کردم.

آری گناه من عاشق شدن بود و اشتباه من با تو ماندن ، گناه خویش را میپذیرم
و با خود عهد بسته ام که دیگر اشتباه نکنم.
پشیمانم ، پشیمان از اینکه چرا حرفهای  تو را باور کردم ، لبخند زدم و با تنهایی خداحافظی کردم.
حالا تو به من لبخندی تلخ زدی و دستهایت را از دور تکان دادی و گفتی خداحافظ برای همیشه .
میدانستم این عشق سرانجامی ندارد.

پیرمردی صبح زود از خانه اش خارج شد. در راه با یک ماشین تصادف کرد و آسیب دید عابرانی که رد می شدند به سرعت او را به اولین درمانگاه رساندند . .

هیس !!

کمی آرامتر تنها شو

بی صدا تر بشکن

آهسته تر سراغش را بگیر

ممکن است بیدار شود

وجدان نداشته اش..................

مردم وخاكسترم رابادبرد بهترین یارم مراازیادبرد

مانده ام دركوچه های بی كسی سنگ قبرم رانمیسازد كسی

آخر از عشق تو ساکن در کلیسا میشوم

میکشم با از مسلمانی یهودا میشوم

میروم ثابت نشینم همچو نوح

یا به ساحل میرسم یا غرقه دریا میشوم

شرمنده ام از روی شما بد غزلی شد

از عشق مکن شکوه که جای گله ای نیست

بگذار بسوزد دل من مسئله ای نیست


من سوخته ام در تب ، آنقدر که امروز

بین من و خورشید دگر فاصله ای نیست


غمدیده ترین عابر این خاک منم من

جز بارش خون چشم مرا مشغله ای نیست


در خانه ام آواز سکوت است ، خدایا

مانند کویری که در آن قافله ای نیست


می خواستم از درد بگوییم ولی افسوس

در دسترس هیچکسی حوصله ای نیست


شرمنده ام از روی شما بد غزلی شد

هرچند از این ذهن پریشان گله ای نیست

دیروز: رنگ وحشت ، فردا: دوباره تکرار

خالی تر از سکوتم ، از نا سروده سرشار

حالا چه مانده از من ؟... یک مشت شعر بیمار

انبوهی از ترانه ، با یاد صبح روشن

اما... امید باطل... شب دائمی ست انگار

با تار و پود این شب باید غزل ببافم

وقتی که شکل خورشید ، نقشی ست روی دیوار

دیگر مجال گریه از درد عاشقی نیست

بار ترانه ها را از دوش عشق بردار

بوی لجن گرفته انبوه خاطراتم

دیروز: رنگ وحشت ، فردا: دوباره تکرار

وقتی به جرم پرواز باید قفس نشین شد

سنگی که طاقت ضربه های تیشه را نداشته باشد
تندیس زیبایی نخواهد شد
از زخم تیشه خسته نمی شوم
چرا که وجودم شایسته تندیس است

چقدر سخته تو چشای کسی که تمام عشقت رو

ازت

دزدیده و به جاش یک زخم همیشه گی ، رو

قلبت هدیه

داده زل بزنی به جای اینکه لبریز کینه و نفرت

شی

حس کنی که هنوز هم دوسش داری.......

مشکلات وناهمواری های زندگی با دستهای گرم همدمی از جنس عشق قابل تحمل اند

کسی که رنجش استخوانهایت را بروجود فداکار خویش تاب می آورد

تا بی تابی های جانت را آرام کند.

من و تنهایی و این همه رااااااااااااااااز

من و تنهایی و شوق پروااااااااااااااااااااااااز

من و تنهایی و حسرت و سااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااز

من و تنهایی و شعر و آآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآواز ....