ای همنوای من ! ز کجا باز جویمت
تا همچو نی نوازم و چون گل ببویمت
تا بنگری چه می کشم از دوری ات شبی
بگذار پا به دیده ی من تا بگویمت
در خون خویش غوطه زنم تا به کوی تو
همچون قلم که راه محبت بپویمت
گفتی که منتهای امید تو چیست ، آه
ای منتهای آرزوی من چه گویمت ؟
از هر چه هست ، در همه عالم تو را گزید
خاطر اگر که از همه عالم به جویمت
در چشم من ز چهره بیفروز پرتوی
تا گرد ره به اشک ، ز دامن بشویمت
چون نای وصل را شکند نغمه در گلو
باز آ ، که تا حدیث جدایی بگویمت

شاهدان گر دلبری زین سان کنند
زاهدان را رخنه در ایمان کنند
هر کجا آن شاخ نرگس بشکفد
گلرخانش دیده نرگسدان کنند
عاشقان را بر سر خود حکم نیست
هر چه فرمان تو باشد آن کنند
یار ما چون گیرد آغاز سماع
قدسیان بر عرش دست افشان کنند

نامه ای بسیار زیبا و عاشقانه از بزرگمرد ادبیات ایران، شاعر آزادی «الف.شاملو»

به بانو آیدا سرکیسیان معشوقه و همدم تنهائی هایش

گاهی پای کسی میمانی ....

که نه دیدی اش ....

 نه میشناسی اش .......

فقط حسش کرده ای ....

تجمسمش کرده ای....

پشت هاله ای از نوشته های مجازی روی پیج مجازی اش ...

که هر روز میخوانی و در جوابش میگویی ....

لایک ....

وه چه زیبا و اسرار امیز است

دوست داشتن  مبهم رمز الود

دوستی واژه ی بی انتهای تاریخ است

دوستی مهر و محبت، گل واژه صفا

دوستی بیان احساس

ذکر شقایقها ،بوئیدن گلها

و شمارش شبنم در هوای مطبوع سحر گاهیست

گلهای دوستی را باید از خنده ها چید

و در قلبها پرورش داد تا بر

روی دیوارهای قلب پیچیده

و از نگاه عاطفه جاری شود

دوستی خلاصه زیباییهاست

راه من و روزگار، قصه ی آب است و چاه
من به تمنای بحر، چاه مرا خواستگاه
وسعت دریا شدن، دل چو ز کف می برد
آه ولی روزگار، راه نماید به چاه

قطره چو در گوش خود، صحبت دریا شنید
هم نفس رودها، پای به سر می دوید
خستگی صخر ها ، دوری و سختی راه
قطره به ناگاه خویش در دل یک چاه دید

قطره چو یوسف به چاه، منتظر کاروان
تا که خدا قطره را، خود شود او راهبان
وسعت دریا شدن صبر بباید ..... عزیز
خواست آن قطره نه! آنچه خدا خواست آن!

عشق را می فهمند

آدم های تنها عاشق می شوند

آدم های عاشق ، تنها

مرگ اگر نبود ،

تا ابد دور خودمان می چرخیدیم …

گاهی سکوت

یعنی اما … یعنی اگر …

یعنی هزار و یک دلیل که “دل” میترسد بلند بگوید …

هوا اینجا کمی دلگیر است
انجا را نمی دانم
اینجا ترس فراموش کردنت مثل خوره تمام جانم را پر میکند
انجا را نمیدانم
اینجا جای خالیت به وسعت یک جهان است
انجا را نمیدانم
ای کاش برای تو هم
تفاوت بین "اینجا" و "انجا"
فقط یک "ی" باشد...